Արցախյան մեր սահմաններում կատարվող աննախադեպ ու ցավալի իրադարձությունները և մեկը մյուսին հաջորդող դեպքերը անհանգստության ու լրջորեն մտորելու առիթ տվեցին շատերիս։
«Դիվանագիտություն» բառն առաջացել է «դիվան» բառարմատից, որ պահլավերենից է մեզ անցել ու հնում նշանակել է «արքունական ատյան», իսկ մեր ժամանակակից մտածելակերպով կարելի է համեմատել արտաքին գործերի նախարարության հետ:
«Ի՞նչ է հույսը», «Ո՞Ւմ վրա կարող ենք մեր հույսը դնել» և վերջապես «Մեր կյանքի համար ինչքանո՞վ է կարևոր հույս ունենալը»։ Սրանք հարցեր են, որոնք յուրաքանչյուրիս էլ հետաքրքրում են, և փորձում ենք գտնել դրանց պատասխանները։
Այս մյուռոնօրհնությանն էլ արժանացանք, այսինքն՝ ևս յոթ տարի ապրեցինք, քանզի, ըստ Հայ առաքելական եկեղեցու կանոնակարգի, յոթ տարին մեկ մյուռոնօրհնության արարողություն է կատարվում։
Ռուսաստանը սկզբունքորեն չի կարող զիջել «Զանգեզուրի միջանցք» կոչեցյալը թուրքական աշխարհին ու գլոբալ արևմուտքին, քանի որ դրա հետ կապված գլոբալ ռիսկերը նույն կարգի են, ինչ ուկրաինական դեպքում, քանի որ այն ուղիղ ճանապարհ է բացում դեպի Կասպից ծովի ավազանն ու դեպի Միջին Ասիա՝ դրանից բխող բոլոր հետևանքներով...